Moved Permanently

İsrail'in İran'a yönelik saldırılarının ardından karşılıklı misillemeler sürerken Türkiye Komünist Partisi (TKP) Genel Sekreteri Kemal Okuyan, "İran'ı neden 'savunuyoruz'?" başlıklı bir yazı kaleme aldı.

soL Haber'deki köşe yazısında ABD'nin İran'a karşı uzun süredir saldırgan bir tutum içinde olduğunu hatırlatan Kemal Okuyan, "Bugün İran’da komünist tutum, öncelikli olarak, ABD ve İsrail saldırganlığı karşısında daha direngen bir İran yaratmak için çalışmaktır. Ben İsrail’e de mollalar rejimine de karşıyım” dediğiniz anda söyledikleriniz doğru bile olsa bağımsız bir tavır almış olmazsınız ve dışsal bir güç olan İsrail’in ekmeğine yağ sürersiniz" diye yazdı.

İran'daki mollalar rejimini "iyi bilmediklerinin" altını çizen Okuyan, bunun sınıfsal, ideolojik tarihsel nedenleri olduğunu öte yandan tarafsız durmanın ya da bölgede gerilimin tırmanmasını desteklemenin daha devrimci bir tutum olmadığını verilerle ifade etti.

ABD’nin bölgedeki en yakın müttefiki İsrail'in yıllardan beri bölgede işgal ve katliamlarını da bir veri olarak anımsatan Okuyan "ABD’nin İran’a dönük saldırganlığının bir nedeni de Çin’in artan etkisini sınırlandırmak. İran Çin için hem ticaret yolları hem enerji açısından oldukça önemli bir ülke" ifadelerine yer verdi.

"Emperyalizme emperyalist savaşlara, ilhak girişimlerine, sınırların değiştirilmesine, ülkelere darbelerle, renkli devrimlerle, fonlarla, derin operasyonlarla müdahale edilmesine karşıyız." diyen Okuyan, komünistlerin evrensel değerlerine değindigi yazısında İran’daki bugünkü yönetimi desteklemediklerini ancak İsrail ile İran arasındaki gerilimde neden İsrail’in karşısında durduklarını anlattı.

TKP Genel Sekreteri Kemal Okuyan yazısında şu değerlendirmeleri yaptı:

"Başat emperyalist ülke ABD’nin istediği gibi savaş ilan etmesi, işgal girişimlerinde bulunması, hükümetler devirip hükümetler kurması, başka ülkelerde üsler açıp asker bulundurması tek tek ülkelerin siyasal, ekonomik ve kültürel dinamikleri üzerinde ABD ve müttefiklerinin kontrolünü artıracağı için (de) devrimci mücadele açısından büyük bir olumsuzluktur.

ABD ya da bir başka emperyalist aktörün bir ülkede halk düşmanı bir iktidarı şu ya da bu nedenle karşısına alması, ona karşı ayaklanmaya çağırması ya da onun yıkılmasına yardımcı olması, bir sorunun devrimci çözümünü daha da zorlaştırmakta, geniş halk kesimlerinin (geçici de olsa) çok uluslu tekellerin dünyasında yaratılan demokrasi ve özgürlük yanılsamasının peşinden gitmesine neden olmaktadır.

İran örneğinde bütün bunları bir araya getirdiğimizde, ne yazık ki İran’ın iç dinamiklerinde ABD ve İsrail’in “rejim değişikliği” denemelerini boşa çıkaracak ya da onların bu küstah cesaretini kıracak bir bağımsız ve devrimci sınıf hareketi ağırlığını htirmiş değil. Kuşkusuz böyle bir ağırlıktan söz edebilseydik, farklı ya da farklı değil de ek değerlendirmeler yapabilirdik.

Bağımsız bir sınıf hareketi ağırlığını htirseydi, bu aynı zamanda yurtsever bir konumlanış anlamına da gelir ve işgal girişiminden farksız bu saldırganlık karşısında öncü bir tutum alınırdı. Zaten bir devrim tehdidi altındaki ülkede iktidarı zayıflatmak ne ABD’nin ne İsrail’in işine gelir, bütün dengeler değişirdi."